Ale nuda…! – myślisz. I jak się czujesz? Mamy nadzieję, że ŚWIETNIE. Tak, tak – nuda to nie tylko umieranie z nudów, ale i bardzo pozytywne zjawisko. W tym wpisie odkrywamy, co to znaczy nudzić się, czemu w ogóle to robimy i jak z nudy czerpać same dobre rzeczy. To co, ruszamy? 

Skąd niechęć do nudy i ta (dość) nowa chęć

Sporo wynudziliśmy się przed pisaniem tego tekstu, żeby przekonać Cię, że NUDA to pozytywne zjawisko. Nic dziwnego, że trzeba było. Wciąż wiele osób skupia się na tym, że nuda to coś niedobrego. Przez kult produktywności rozumianej nie jako efektywność, a jako wiecznie zajętość, przestaliśmy doceniać „słodkie lenistwo”. Na szczęście naukowcy coraz więcej mówią o dwoistości natury nudy – że ma też masę pozytywów. Chociaż i im trochę zajęło dostrzeżenie tego, jak fajna może być NUDA.

Czy nuda to zajęcie tylko niekreatywnych nierobów? Not any more!

Kto wymyślił nudę i czy na pewno miał z tym dobry pomysł

Nuda ma masę definicji. Powiedzmy to sobie zwięźle i konkretnie, bo ten etap to jeszcze nic odkrywczego.

Jako ludzie z natury szukamy wrażeń, stymulacji – informacyjnej, zmysłowej, no różniastej. Czyli nuda pojawia się, gdy z jakiegoś powodu to, co znajduje się w naszym otoczeniu, nie daje nam odpowiedniego pobudzenia (odpowiednio znośnego albo odpowiednio intensywnego).

Kto to wymyślił, żeby się nudzić? Los/Bóg/Matka Natura/w co kto wierzy. Przyjmijmy, że ewolucja, w nią chyba wszyscy wierzymy. Profesor Wemelsfelder, który zajmuje się zoopsychologią, uważa, że nudzą się nie tylko ludzie, ale też dzikie zwierzęta. Dla nich nuda jest motywatorem – do leniwego eksplorowania otoczenia, rozpoznawania dróg ucieczki i niebezpieczeństw na zajmowanym terytorium.

"Nuda nie jest głodem, tylko brakiem apetytu."

Simon Reynolds w książce Retromania

Co to jest nuda

Nuda to emocja czy nastrój, ale też cecha.

Oprócz tego, że nuda to emocja/stan albo cecha, mamy też nudę sytuacją i przewlekłą.

Ta „zła” nuda, na którą można umrzeć i wciąż nie ma szczepionki vs nuda, z którą się lubimy:

Czy niebieskie migdały i myślenie o nich mogą wyjść na zdrowie – korzyści z nudzenia się

Niebieskie migdały, o których się myśli, to odmiana aktywności celowej. Angażuje wyobraźnię (co samo w sobie już jest dobre), a dzięki temu zwiększa kreatywność.

Ale, ale – wzrost kreatywności to nie jedyna korzyść z nudzenia się! Już spieszymy z całą listą dobrych rzeczy, które możemy z niej wyciągnąć. Dobra nuda nie jest zła!

"Bogowie nudzili się, więc stworzyli człowieka. Adam nudził się w samotności, więc powstała Ewa."

Søren Kierkegaard

Zalety, korzyści, plusy i wszystkie dobra z nudzenia się

1. Wzrost kreatywności, twórczości (nie tylko artystycznej, przede wszystkim takiej życiowej).
2. Szansa na pobujanie w obłokach, w których znaleźć możemy odpowiedzi na pytania „co robię teraz i jak mi z tym jest?”, „czego potrzebuję?”, „co tak naprawdę chcę robić”? Czyli poczynienie refleksji i zwiększanie wglądu w siebie.
3. Możliwość na zajrzenie w głąb swojej duszy i swojego serduszka i poczynienia głębszej refleksji nad jakością i sensem naszego życia. Nuda daje przestrzeń naszemu wewnętrznemu filozofowi-rozkminiaczowi.
4. Daje motywację do zmiany. Skoro już wiemy, co jest nie tak, to aż się chce coś z tym zrobić – bo nawet już wpadło kilka pomysłów na to, jak!
5. Nuda pełni funkcję adaptacyjną - pozwala nam lepiej się przystosować.
6. Pozwala się zresetować. Nudzenie się to jak czyszczenie pamięci roboczej naszego mózgowego procesora! Pozwala odciąć się od nadmiaru bodźców i wyciszyć.
7. Poprawa umiejętności międzyludzkich. Zespół badawczy z Uniwersytetu Kalifornijskiego odkrył na podstawie badań mózgów uczestników, że podczas nudzenia się, nasz mózg przygotowuje się do interakcji społecznych. Silniejsza aktywność w trakcie takiego odpoczynku -> lepsze radzenie sobie w relacjach międzyludzkich!

„Dla wszystkich duchów kreatywnych i wynalazczych nuda jest bardzo ważna, bo jest taką ciszą przed burzą - oczyszcza atmosferę i pozwala nam za chwilę zobaczyć wszystko szerzej.”

Friedrich Nietzsche

Dodatek: słownik nudy pozytywnej

Mówiąc o nudzie, wiele osób wciąż skupia się na tej niefajnej odmianie. By odczarować jej obraz albo oddzielić tę twórczą, refleksyjną i interesującą od tej zniechęcającej, proponujemy nowe nazewnictwo:

•  nudowanie/nudakowanie – uprawianie twórczej nudy

- Cześć, co dziś robisz? – A, mam wolne i sobie nudakuję, także zapowiada się fajny chillowy dzień.

• nudowaty – skłaniający do nudzenia się, odpowiedni do stania się źródłem nudowania lub sposobem na jego praktykowanie

Ale te chmury są nudowate! Totalnie mogę się teraz położyć, żeby je poobserwować i wychillować.

• nudziak – osoba lubiąca się dobrze znudzić, aktywnie nudować/nudakować; również fan nudy (tej przez duże N też!)

W wolnym czasie lubię pograć w planszówki, jogować albo sobie nudziakować – to ostatnie chyba robi ze mnie prawdziwego nudziaka!

Jestem nudziakiem, bo uwielbiam Wasze nudziakowe piżamko-dresiko-ciuchy!

Na dziś to tyle. Praktykujcie nudę, kiedy chcecie – i kiedy nie chcecie to, w sumie, też możecie. Ale bez nacisków. Ommmm!

Źródła:

Nasze nudowe głowy!

„Nuda nudzie nierówna”, Michał H. Chruszczewski, Charaktery czerwiec 2021

Czasopismo "Charaktery", artykuł "Nudy na pudy"

Gazeta "Wyborcza", artykuł "Co świat zawdzięcza nudzie"

Blog "yourkaya", artykuł "Nuda jest okej!"

Gazeta "Wprost", artykuł "Czym jest nuda i jakie mogą być jej konsekwencje? O tym mogłeś nie wiedzieć"

Blog "WSB", artykuł "Czy nuda może nam się do czegoś przydać, czyli jak nudzić się świadomie"

Blog "Zwierciadło", artykuł "Dlaczego nuda jest nam potrzebna?"